Epicurean - A Qonsequence of Design

Epicurean - A Consequence of Design

Bandleden :
-John Lamaray ( Vocals)
-Jared Schneider ( Keyboard )
-Jarod Mills ( Guitar)
-John Mayer ( Guitar)
-Eli Pete ( Bass)
----------------------------------------------------------------------------
1. The Author and the Architect
2. Behind the Chapel Walls
3. Lithograph
4. The Burden of Eternity
5. Illumination
6. Dividing the Distance
7. Of Malice and Majesty
8. Anathema: The Gate Keeper
9. Darkest of Days
10. To Cast the Mourning Shadow
11. The Departure

Genre: Melodic Black/Power\Death (Band heeft diversen stijlen in verschillende nummers)
-------------------------------------------------------------------------------

IZo zitje te surfen op metalblade en zie je dat er 3maart een nieuw album is uitgekomen. De band heet Epicurean en heeft een mooie cover. Verder heb ik er werkelijk nog nooit wat van gehoord. Toch vind ik het er allemaal Stylish uitzien en ga ik het album maar eens aanzetten.

Met een piano intro vraag ik me af wat het is en luister ik verder. Een maal beginnen de powermetal achtige riffs met keyboard. Het is wel gelijk duidelijk dat het scandanavische stijl metal is. Keyboard,melodieus,misterieus en toch snel. Het leuke is dat deze band uit Amerika komt. Meestal verwacht je van amerikanen niet dit soort stijl metal maar duidelijk begint het ook die kanten op te trekken. Terug naar het album. Het eerste nummer heeft mooie solos,niet agresief echt mooi geluid. Je hoort na een tijd wel degelijk de stijl van Norther erin. Ik vind het lekker wegluisteren tot nu toe niets echt unieks maar een goede band met goede productie. Zo kom ik bij nummer 7 of malice and majesty die me even opwekt door het nummer een stuk actiever te beginnen met metalcore achtige riffs. Toch vind ik dit nummer te lang duren. Het is echt lang luisteren naar een nummer die weinig veranderd. Wat ik al verwacht na een harder nummer,een rustig nummer. Het volgende nummer anathema the gate keeper begint het heel duister,een beetje dimmu stijl. Ook de gitaar die inkomt met misterieuse keyboard laat mij aan dimmu borgir denken in de tijd van enthrone darkness triumphant.
Zo gaat dit afwisselend met solos door,eenmaal na minuten slaat het nummer om en is het powerachtig met keyboard de drumt tikt ook lekker weg. Bij dit nummer ga ik mijn hoofd toch wel een beetje mee bangen. Het laatste nummer begint heel erg black metal achtig. Maar wel het eerste nummer waar ik enigzins wat achtieve dubbele base hoor. Eenmaal dat het nummer bezig merk ik toch duidelijk weer die norther stijl. Jammer jammer,ik hou nietzo van invloeden naapen,inspireren ok maar dit vind ik bijna jatten. Toch zetten die jongens een lekker album neer en is het zeker het luisteren waard als je niet in een agresieve bui bent. Fans van Children of bodom,Norther,Dimmu borgir en Kalmah zouden dit wellicht een goede band vinden,al geeft de power kant soms ookwel voldoening bij de Dragonforce fans.

Ik geef het album een 7.
Goede productie,uniek vanwege het amerikaanse maar de muziek is in mijn mening een mix tussen de scandanavische bands